Strona:Dante Alighieri - Boska komedja (tłum. Porębowicz).djvu/267

 

28 

»Prędzej, o prędzej, padaj na kolana!

Anioł to Boży: złóż ręce, skłoń lice,
Wnet ujrzysz więcej takich rabów Pana.

 

31 

Patrz, jak on sztuki ludzkie ma za nice:

O żaglach nie dba, ani dba o sterze,
Na skrzydłach mierząc tak wielkie granice.

 

34 

Patrz jak powietrze niemi pod się bierze,

Parą wieczystych żagli strzygąc z góry,
Co nie padają jak to ziemskie pierze«.

 

37 

Potem, gdy bliżej ptak z boskiemi pióry

Podleciał, takim pożarem zapłonął,
Że znieść nie mogąc, mój ziemskiej natury

 

40 

Wzrok szukał ziemi; on zaś dalej wionął

Do brzegu czółnem tak lekkiem, że w wodzie
Nawet rąbeczek jego dna nie tonął.

 

43 

Sternik na tyłach stał, w takiej urodzie,

Że mi wyglądał jak osoba święta;
Więcej sta duchów siadło w głębi łodzie.

 

46 

»Egipskie Izrael kiedy rzucał pęta«^[1]...

I to co dalej stoi w księdze, społem
Śpiewały zgodnie duchy niebożęta.

 

49 

Anioł krzyż kreślił, więc padają czołem

i na wybrzeżnym piasku się pokładą,
A on jak przybył, tak i pierzchł sokołem.

 

52 

I przyglądają się górskim posadom

Na tej nieznanej rzucone krawędzi,
Jak człowiek lądu nowego nieświadom.

 

55 

Już Koziorożca z pośród niebios pędzi^[2]

Słońce i bełty ognistymi praży,
Śląc swoje żary każdej świata piędzi,

1. Egipskie... In exitu Israël de Aegypto, początek ps. 113.
2. Już Koziorożca z pośród niebios pędzi — Słońce, tj. słońce podniosło się nad horyzont o 9 stopni, wszedłszy przed pół-godziną.