Jak ojcobójcą, zdrajcą i zbrodniarzem
Chciwość zrobiła go nienasycona.
Jak się dopytał biedy żądzą złota
I został wiecznym głupstwa luminarzem.
Co sobie łupy przywłaszczył krom prawa,
Za co go Jozue pozbawił żywota.
O stratowanym śpiewa Heliodorze;
W krąg oblatuje tę górę niesława
Śpiew Krassusowi brzmi urągowiskiem:
»Powiedz-no, jaki smak w złotym likworze?«[1]
Wywodzi, w miarę, jaka myśl go wzruszy:
Zatem to z większym, to z mniejszym naciskiem.
Brzmią, nie sam jeden głoszę, lecz z tej strony
Nie było innej śpiewającej duszy«.
I jako sił mych starczyło napięcie,
Z wodzem się parłem w wyższe regiony,
Jak od wielkiego runącego ciała;
Więc ścierpłem jak człek, co idzie na ścięcie.
Nim w niej uwiła swe gniazdo Latona,
Gdzie dwoje źrenic nieba spowijała.
- ↑ W. 103—117. Przykłady chciwości ukaranej: Pigmalion, król Tyru, który zabił Sycheja, swego wuja, a męża swej siostry Didony, aby przywłaszczyć sobie jego skarby. — Midas, król Frygii, któremu wszystko, czego się dotknął, zamieniało się w złoto. — Achan, przywłaszczywszy sobie łupy zabrane w Jerycho, został ukamienowany. (Ks. Jozuego, VI, 17). — Ananiasz i Safira, którzy skłamali przed apostołami, padli trupem. (Dz. Ap. V, 1—11). — Heliodor chcący zrabować skarby świątyni jerozolimskiej, został stra-towany przez mistycznego konia. (II Machab. III, 7 40). — Polinestor, król Tracji, zabił podstępnie młodziutkiego Polidora, chcąc przywłaszczyć sobie jego mienie; zato matka zabitego, żona Priama, Hekuba wydarła mu oczy i następnie zabiła. — Crassus, wódz rzymski, poległ w wyprawie przeciw Partom. Król Orodes kazał odciąć mu głowę i na wyszydzenie chciwości w usta wlewać roztopione złoto.
- ↑ góra delijska. Neptun miał wyspę Delos wywołać z morza, aby na niej Latona, ścigana złością Junony, mogła powić Apollina i Dyjanę, tj. »dwoje źrenic nieba«: Słońce i Księżyc.
