Strona:Dante Alighieri - Boska komedja (tłum. Porębowicz).djvu/396

Ta strona została uwierzytelniona.
46 
Proszę cię, podejdź pod moję granicę«,

Powiadam do niej, »nad te czyste zdroje;
Niech pieśni twojej osnowę pochwycę.

49 
Patrząc na ciebie w wyobraźni roję,

Że być musiała taką Prozerpina[1],
Kiedy żegnała dom i wiosnę swoję«.

52 
Jak w tańcu młoda i smukła dziewczyna

Jednę przed drugą z lekka stawia nóżki
I ledwie naprzód sunąc się przegina,

55 
Tak więc sunęła ku mnie wzdłuż swej dróżki,

Skromnie w dół patrząc i jak wiotkie puchy
Depcąc czerwone i żółte kwiatuszki[2].

58 
Aż prośbie mojej dodała otuchy,

Podszedłszy do mnie tyle, że jej pienia
Tak się wyraźne stały, jak jej ruchy.

61 
Skoro stanęła, gdzie w fali strumienia

Z brzegu rosnące ziele się kąpało,
Uraczyła mię podarkiem spojrzenia.

64 
Nie wiem, czy równe światło zajaśniało

W oczach Wenery[3], gdy ją płoche dziecię
Nieuświadczoną ugodziło strzałą.

67 
Potem z uśmiechem, rękoma obficie

Garnęła barwny kwiat, co na tej glebie
Świętej niesiany wyrasta i kwicie.

70 
Trzy kroki tylko dzielą nas od siebie,

Lecz fala Pontu[4], pyszałków wędzidła,
Brama Kserksesa w ostatniej potrzebie,

73 
W oczach Leandra pewnie tak nie zbrzydła

Tam pod Abydos, jak mnie owa woda,
Że nie rozwarła się jak wrótne skrzydła.


  1. Prozerpina, córka Cerery; bóg piekieł Pluton porwał ją, kiedy zbierała kwiaty na łące. Uroczem zjawiskiem Raju jest Matylda, symbol życia czynnego. O jej identyczność komentatorowie spierają się; jedni widzą w niej postać historyczną: margrabinę Kanossy lub jakąś mniszkę niemiecką, inni jednę z towarzyszek Beatryczy opiewanych w Vita nuova.
  2. czerwone i żółte, (tj. barwy złota) kwiatuszki: symbole miłości i czystości.
  3. w oczach Wenery, kiedy zapłonęła miłością do Adonisa.
  4. Fala Pontu, tj. Hellespontu, przez który Kserkses uciekał po klęsce salamińskiej. Leander przebywał go wpław, spiesząc na schadzkę z Hero.