Strona:Dante Alighieri - Boska komedja (tłum. Porębowicz).djvu/401

 

43 

Ujrzałem niby drzew złotych siedmioro,^[1]

Które sunęły k’nam od świętych włości,
Niedobadane w swym kształcie; aż skoro

 

46 

Tak blizko owe podeszły jasności,

Że ich zewnętrzna postać nie trwoniła
Żadnej ze swoich widzialnych własności,

 

49 

Człowieczej duszy rozpoznawcza siła

Drzewa świecami, a pieśń z dźwięków mętu
Nagle wyraźnie Hozanną wykryła.

 

52 

Łuna szła górą od pięknego sprzętu,

A oto światła świec jaskrawiej płoną,
Niż księżyc w pełni pośród firmamentu.

 

55 

Ja wzrok niepewny posyłałem stroną

Do Wirgiljusza, ale on odprawi
Moje zdumienie źrenicą zdumioną^[2].

 

58 

Więc ku widziadłu wzrok podam ciekawiej,

Które się niosło krokiem tak niesporym,
Że panny młode nie stąpają żwawiej.

 

61 

Widząc, że oczy wodzę za splendorem,

Rzekła: »Przecz wzrok twój w żywem świetle tonie,
A nie dba o to, co mknie jego torem?«

 

64 

Lud obaczyłem idący przez błonie

Jak za wodzami, ustrojony biało;
Równej białości niema w ziemskiej stronie.

 

67 

Zwierciadło wodne światłem migotało

U stóp mych leżąc od lewego boku,
I lewą moję stronę odbijało.

 

70 

Kiedym postąpił na sam brzeg potoku,

Co odgraniczał owe święte szyki,
By lepiej widzieć, zatrzymałem kroku.

1. drzew złotych siedmioro, siedm świeczników, które są wzięte z Pisma św. (Exod. XXV, 37. Apokal. I, 12.) oznacza siedm darów Ducha św., według innych siedm Duchów bożych. (Apokal. IV. 5). W opisie pochodu poeta używa tego samego sposobu, co przy przedstawieniu Anioła-przewoźnika: od obrazu niewyraźnego kształtów i dźwięków przechodzi do wizji dokładnej.
2. Wirgiljusz nie umie Dantemu wytłómaczyć zjawienia, gdyż przybył do miejsca, dokąd już rozum jego nie sięga.