I smug za każdym snuł się malowany;
I wyglądały niby proporczyki,
Łuk, barwy kładąc tak jednę po drugiej,
Jak tęcza słońca lub obręcz Dyjany[1].
Dalej, niż wzrok je zgonił po przestrzeni;
Cały ten szyk był dziesięć kroków długi.
Dwudziestu czterech starców[2] szło parami,
Wszyscy w liljowe wieńce ustrojeni.
Śpiewali wszyscy, i błogosławione
Niech będzie cudo twych wdzięków nad nami!
Tuż naprzeciwko, nad samym ruczajem,
Czyniąc za sobą wolne, i przestrone
Wody kolejno zwierząt wzeszło czworo,[3]
Wszystkie gałązek uwieńczone majem.
Wszystko oczastych; w tysiąc oczu zbrojny
Argus[4] taką miał postać wielozorą.
Opisać w pełni; w rzecz ważniejszą godzę,
Więc tutaj w słowa nie mogę być hojny.
W jego wspaniałej księdze opisanem:
Jako z północy w wichrze i pożodze
- ↑ obręcz Dyjany, tj. krąg świetlny, otaczający księżyc w porze dżdżystej. Kolorowe smugi snujące się od świeczników oznaczają według jednych: światło siedmi kościołów, według innych: siedm darów Ducha św.
- ↑ Dwudziestu czterech starców, jak w Apokal. IV, 4. Tam oznaczają dwudziestu patryarchów i dwunastu apostołów; u Dantego 24 księgi starego Testamentu.
- ↑ Czworo zwierząt, których wygląd jest skombinowany z opisu Apokal. IV, 6—8 i Ezech. I, 4—14, oznaczają cztery ewangelie.
- ↑ Argus, wielooki stróż Iony, zabity od Merkurego. Skrzydła zwierząt oznaczają szybkość, z jaką ewangelia rozszerzyła się po ziemi; oczy oznaczają czujność, z jaką Kościół strzeże czystości Pisma św. Istnieją jeszcze inne szeregi interpretacji.