Ta strona została uwierzytelniona.
58
A ja: »W tych waszych postaciach się paliJakiś blask boski i twarz waszę cudną
Od ziemskich stawia w nieskończonej dali.
61
Więc z razu pamięć była mi obłudną;Ze słów twych dzieje zdołałem odtworzyć
I rysy teraz przypomnieć nie trudno.
64
Lecz powiedz: Szczęśni, którym dano z-bożeć,Czy pożądacie wyższego mieszkania
By widok albo użycie pomnożyć?«
67
Na to uśmiechnie się duchów kompania,A zaś Pikarda, szczęsna anielica,
Jakby w zapale pierwszego kochania:
70
»Bracie« — powiada — »chęć naszę nasycaZupełnie miłość, która chcieć nam radzi
Co posiadamy: i to jest granica
73
Żądz naszych. Byśmy wyżej byli radzi,Znalazłaby się wola nasza w sporze
Z wolą Onego, który los nasz ładzi.
76
Nieradość w sferach nieba być nie może:W kochaniu Boga żywie, kto tu gości,
A miłość stąpa po zgodliwym torze.
79
Raczej jest formą[1] naszej szczęśliwościBiec, kędy boża wodzi nas potęga,
Z wolą się bożą skupiać do jedności.
82
Ilu nas tu jest, od kręga do kręga,Duch żaden na chęć inną się nie poda,
A Pan je wszystkie w swoję wolę wprzęga.
85
Bo wola Pana to nasza pogoda:Ona jest morzem dokąd spływa życie,
Które on tworzy lub przezeń przyroda«.
- ↑ forma, termin scholastyczny oznacza moc kształtującą, tutaj istotę rzeczy.
