Strona:Dante Alighieri - Boska komedja (tłum. Porębowicz).djvu/518

Ta strona została uwierzytelniona.
22 
Gdym stopy zrównał z krokami Kościoła,

Bóg owej księgi plan mi kreślił w łonie;
Oddałem mu się, ile duch podoła.

25 
Belizarowi[1] odstąpiłem bronie,

A tryumf jego był bożem wskazaniem,
Że mi już pora odpocząć na tronie.

28 
Tak więc skończyłem z tem pierwszem pytaniem,

Ale natura jego mię pozywa
Kilką gloss jeszcze poszlakować za niem.

31 
A to, byś wiedział, jak jest obelżywa

Rzecz, którą czyni orłu ku zniewadze
Ten co go zwalcza i co nadużywa[2].

34 
Patrz jaki szereg cnót jego powadze

Stawał podporą od tej pierwszej chwili,
Gdy Pallant[3] konał, aby zdać mu władzę.

37 
Przeszło trzy wieki w albańskiej bastyli[4]

Miał swoje gniazdo aż do dnia rozprawy,
Gdzie to trzej bracia przeciw trzem walczyli[5].

40 
Od łez Sabinek aż po krzywdę prawej

Lukrecji[6], wiesz to, co pod siedmią panów
Zdziałał, sąsiednie zgarniając dzierżawy.

43 
Wiesz, czego dopiął w ręku kapitanów,

Przeciwko hufcom niesion przed Rzymiany:
Brena, Pyrrhusa[7], królów, partyzanów.

46 
Stąd Torkwat, Kwincjusz »Czupurnym« przezwany

I Decyjuszów i Fabiuszów[8] zbroje,
Godnych by mirrhą[9] owiać im kurhany.

49 
On to arabskie zdeptał pyszne woje,

Co z Hannibalem zdobyły przełęcze
Alp, gdzie ty Padzie, masz krynice swoje.


  1. Belizar, wódz Justyniana, zwycięzca Ostrogotów w Italii. Dante zdaje się nie wiedzieć, że cesarz dopuścił się względem Belizara niewdzięczności, każąc go w 562 r. uwięzić.
  2. Ten co go zwalcza, — Gwelfowie, stronnictwo papieskie; i co nadużywa, Ghibellini, stronnictwo cesarskie.
  3. Pallant, syn Ewandra, króla latyńskiego. Posłany od ojca na pomoc Eneaszowi, poległ w walce z Turnusem (Virg. Aen. VIII — X). Według poety dziedzictwo jego przeszło na Eneasza.
  4. w albańskiej bastyli, tj. w Alba longa, której założycielem miał być Askanjusz, syn Eneasza.
  5. trzej bracia przeciw trzem, Kurjacjusze przeciw Horacjuszom. Zwycięstwo ostatnich oddało państwo w ręce Rzymian.
  6. W. 40—1. Od porwania Sabinek po krzywdę Lukrecji, tj. przez czas panowania siedmiu królów.
  7. Brenus, wódz Gallów senońskich, zwyciężony od Kamilla; Pyrrhus, król Epirotów.
  8. Tytus Manljusz Torkwatus, zwycięzca Gallów; Kwincjusz Cyncynnatus, sławny dyktator; Decjusze i Fabiusze, rody wsławione w dziejach Rzymu.
  9. Mirrha służyła bądź do balsamowania zwłok bądź do palenia w kadzielnicy.