Strona:Dante Alighieri - Boska komedja (tłum. Porębowicz).djvu/578

Ta strona została uwierzytelniona.
28 
Płomień rzekł: »Na tem piątem piętrze drzewa[1]

Co z góry czerpie sok, nie traci liści,
A owoc na niem ustawnie dojrzewa,

31 
Siedzibę mają duchowie ogniści,

Co zasłużyli, nim doszli podwyża
Tych sfer, by już ich sławili lutniści.

34 
Lecz spojrzyj teraz na ramiona krzyża:

Kogo zawołam, zleci takim ruchem,
Jak po obłoku spada iskra chyża[2]«.

37 
Gdy patrzę, ognia wyrwie się okruchem

Na wzew: »Jozue!« jedna jasna dusza;
Prędzej ją okiem pojąłem niż uchem[3].

40 
Potem na wtóry wzew Machabeusza

Druga zaczęła w lot okrążać polem:
Jako bicz frygę[4], radość ją porusza.

43 
Więc za Rolandem i Wielkim Karolem

Biegła mi w tropy źrenica rozwarta,
Jak po powietrzu za lotem sokolim.

46 
Potem widziałem Wilhelma, Renwarta;

Goffreda dusza mknęła świętym szlakiem
I Gwiskardzina, od krzyża oddarta[5].

49 
Zjednany z duchów krążących orszakiem

Ów wid mówiący pokazał nareszcie,
Jak dzielnym w chórze niebian był śpiewakiem.

52 
Obróciłem się ku świętej niewieście

Po mej prawicy, tusząc, że pochwycę
Rozkaz zjawiony w słowie albo gieście.

55 
Ujrzałem wtedy jej czyste źrenice:

Nigdy nie była strojniejsza w pieszczotę
Ani weselej jaśniały jej lice.


  1. W. 28—30. piątem piętrze drzewa. Metafora ze świata roślinnego: Raj, — drzewo: konary wznoszące się piętrami, — sfery niebieskie; liście, — życie wieczne; owoce, — dusze ciągle nowo przybywające. Drzewo czerpie swe soki, swój byt nie z dołu, lecz z góry od Boga.
  2. iskra chyża, — błyskawica.
  3. Razem, tj. równocześnie usłyszał wezwanie i obaczył zstępującego ducha.
  4. Fryga kręci się podcinana biczem; takim motorem dla owych dusz była radość.
  5. W. 40—8. Wilhelm d’Orange, rycerz, potem mnich, bohater epopei starofrancuskiej. — Renouart, olbrzym pogański, który przyjąwszy chrześcijaństwo, walczył przy boku Wilhelma; prototyp włoskiego Morganta. — Gotfryd z Bouillonu, wódz pierwszej wyprawy krzyżowej, pierwszy król Jerozolimy. — Robert Gwiskard, rycerz normandzki, książę Apulii i Kalabrji, pogromca Saracenów, um. 1085 r. Wszyscy wyżej wymienieni byli bojownikami wiary w starym i nowym Testamencie.