Ta strona została uwierzytelniona.
118
Więc błagam kornie Myśl, z której się rodziTwój ruch i władza, niech odpędza chmurę
Złości, bo cień jej twoim łunom szkodzi.
121
Niechaj zapłonie gniewem po raz wtóryNa tych, co hańbią kupczeniem dom boży,
Z męczeństw i cudów mający swe mury.
124
Wojska niebieskie! przed wami się korzyDuch mój: módlcie się za ten ród człowieczy,
Co pod złym wodzem błądzi śród bezdroży.
127
Dawniej się w wojnie używało mieczy;Dziś się odkrada od ust chleb prawdziwy,
Którego ojciec nikomu nie przeczy.
130
Ty klątw miotaczu, któreś mazać chciwy,Wiedz: żywie Paweł, i Piotr za winnicę
Którą pustoszysz, umęczon, — też żywy.
133
Odpowiesz: Ja się wizerunkiem sycęŚwiętego, który zamieszkał pustkowie
I na śmierć wydan był przez tanecznicę,
136
— A jacyś Paweł i Piotr mi nie w głowie!...[1]
PIEŚŃ XIX.[2]
1
Lśniło przedemną z rozwartemi pióryPiękne zjawisko; pośród słodkich pieni
Radowały się w niem niebiańskie chóry.
4
Każda duszyczka, rubinek w czerwieni,Słońcem odbitem tak gorzeć poczęła,
Że miałem pełne źrenice płomieni.
- ↑ W. 127—136. Inwektywa przeciw papieżowi Bonifacemu VIII., według innych przeciw Janowi XXII., który zbyt łatwo rzucał klątwy pozbawiając wiernych uczestnictwa w stole pańskim i zbyt interesownie je zdejmował. Wizerunek św. Jana Chrzciciela był bity na złotej monecie florenckiej.
- ↑ VI. Sfera Jowisza. C. d. Orzeł cesarski.
