W. 138. archanielskie skrzydła Gabryjela zwiastującego Marji.
W. 139—42. Przepowiednia bliżej nieokreślona rychłej naprawy Kościoła.
IV. Sfera Słońca. Doktorowie Kościoła, Filozofowie i Teolodzy.
W. 1—6. Przy stworzeniu świata współdziałają: Bóg Ojciec — Moc, przez Syna — Mądrość i Ducha — Miłość.
W. 9. Kędy przechodzi Zodjak po Równiku, tj. gdzie się przecina droga gwiazd stałych, biegnąca ze wschodu na zachód i droga płanet, biegnąca z zachodu na wschód. Punkty ich przecięcia są punktami nocorówni. Poeta podziwia mądrość Stwórcy, który kazał Zodjakowi nachylać się do Równika i wywierać tym sposobem zbawienny wpływ na ziemię.
W. 18. mocby żadna nie została żywa: »nicby nie rodziło się, nie istniałoby życie zwierzęce ni roślinne; niebyłoby nocy, ani dnia, tygodnia, miesiąca, roku; cały wszechświat znalazłby się w rozterce« (Conv. II. 15).
W. 28—33. namiestnik przyrody, — słońce. Według systemu Ptolemeusza słońce idąc od jednego zwrotnika ku drugiemu, posuwa się po linii spiralnej. W tej chwili posuwa się od zwrotnika Koziorożca ku zwrotnikowi Raka, od wiosny ku latu.
W. 34—37. Dante i Beatrycze wpływają w glob słoneczny; poeta poznaje swe wyniesienie po wzmożonym blasku Beatryczy.
W. 37 45. Przez zmianę interpunkcyi u innych komentatorów otrzymują sens odmienny.
W. 49. czwarta czeladka, święci czwartej sfery.
W. 53. Słońce Aniołów, tj. Boga.
W. 60. Poeta zapatrzony zapomniał o Beatryczy.
W. 64—69. Duchy niewidzialne dzięki ogromnej
