Sodomski znaczon ród i Kaorzany[1]
I ten, co Bogu w sercu swojem bluźni.
Krzywdzi tak tego, co na wierność liczy,
Jak co ufnością nie był warowany.
Które natura na ludzi nakłada[2],
Przeto się kołem drugiem ograniczy
Tu więc pochlebcy, fałszerze, znachorzy,
Rufjani, szachry i inna szkarada.
I to, co z taką miłością się splata,
A co związkami swymi ufność mnoży[3].
I kędy się Dis[4] okropny rozsiada,
Zdrajcom wieczysta znaczy się odpłata«.
I jasno dzieli piekielne koliska
I lud, co w piekła głębokościach biada.
I których tnie deszcz i których wiatr garnie,
I czerń, co na się ciągłe klątwy ciska,
Skoro ich nie ma Bóg w litości swojej;
Jeżeli zaś ma, skąd te ich męczarnie?«
Taką niezwykłą złudą opętana?
Czyli, że może kędy indziej roi?
- ↑ Kaorzany, mieszkańcy miasta Cahors w Guiennie francuskiej, za czasów Dantego głośni z lichwiarstwa, tak że Kaorzan stał się synonimem lichwiarza.
- ↑ które natura nakłada, tj. miłość przyrodzona.
- ↑ Zdrada zaufania obraża nietylko miłość, której żąda przyrodzenie od człowieka względem człowieka, ale niweczy równie węzły społeczne przyjaźni i pokrewieństwa; ten rodzaj podstępu zowie się u Dantego w ogóle zdradą (tradimento) w odróżnieniu od poprzedniego (frode).
- ↑ Dis, tj. Lucyper tkwi w samym środku ziemi.