Ta strona została uwierzytelniona.
PIEŚŃ XIII.[1]
1
Jeszcze nie przebył krwawego potoku,Gdyśmy się w leśne dostali gęstwiny,
Gdzie żadna ścieżka nie świtała oku.
4
Liść nie zielony tam, lecz jakiś siny;Gałąź nie gładka, lecz jakaś żylasta;
Zamiast owoców, zatrute jeżyny.
7
Nie tak się plące i nie tak zarastaMiędzy Kornetem a Cecyną puszcza[2],
Gdzie zwierz się chowa, wróg sioła i miasta.
10
Tu gniazda wije brzydkich harpij tłuszcza[3],Która Trojanom obmierziwszy żydła,
Z czarną ich wróżbą na wędrówkę puszcza.
13
Ludzkie oblicza mają, duże skrzydła,Pierzaste brzuchy i szpony jastrzębie;
Z dziwnych drzew jęczą dziwaczne straszydła.
16
Rzekł Mistrz mój dobry: »Zanim w lasu głębieWejdziesz, masz wiedzieć, że to krąg jest wtóry
I będziesz w jego zostawał obrębie,
19
Aż na okropne natrafisz piachury;Teraz patrz pilnie, pomny, com powiadał[4],
Rzeczy obaczysz niezwykłej natury«.
22
Po boru echem jęk ogromny biadał,Ale kto jęczeć mógł, nie wypatrzyłem,
Więc stałem, a strach z głosów na mnie padał.
25
Sądziłem, że Mistrz sądził, że sądziłem[5],Jakoby głosy owe szły z gęstwiny
Od duchów, które sobą wystraszyłem.
- ↑ Koło VII, krąg 2. Samobójcy.
- ↑ Corneto, miasteczko w Maremmie rzymskiej; Cecyna, rzeka przepływająca prowincję Volterra.
- ↑ Harpie, ptaki bajeczne o twarzy i piersiach kobiecych, córki Neptuna i Ziemi, które na wyspach Strofadach porywały Eneaszowi i Trojanom strawę ze stołu i plugawiły ją kałem. Jedna z Harpij, Celeno przepowiedziała Trojanom niedolę tułactwa.
- ↑ pomny, com powiadał nb. w Eneidzie, ks. III, gdzie Wirgiljusz opowiada o krzewach broczących krwią.
- ↑ Sądziłem, że Mistrz sądził, że sądziłem. Gra słów zapowiadająca groteskę i barok stylowy wieków późniejszych.
