II. 1-2. Piacciavi, donna mia, non venir meno
a questo punto al cor che tanto v’ama...
IV. 10-11. La fede ch’eo v’assegno
muove dal portamento vostro umano;
V. 12. «potężny pan» — Amor.
Kancona II.
II. 5-6. ...che per forza di lei
m’era la mente già ben tutta tolta...
III. 11. zn. pragnie skarżyć się na Miłość.
III. 13. Duchy (spiriti), oraz (V, 11) najwyższy duch (spirito vitale, Vita Nuova, II) stoją w związku z średniowiecznem pojęciem genezy życia.
IV. 3. ....l’a ’ve la pose quei che fu sua guida.
VI. 4. «Najszlachetniejsza z... władz duszy», to intelekt.
Kancona III. — Treść: Inwokacja do śmierci.
Barbi (Op. di D. — Soc. Dant. p. 143) uznaje tę kanconę za nieautentyczną i przypisuje ją Jakóbowi Cecchi.
III. 6. Tu l’alto effetto — spegni di mercede.
(wedł. Fraticellego)[1]
Kancona IV. — alegoryczno-doktrynalna.
I. Określa pojęcia «leggiadria» (przełożyłem: «wdzięk» lub «rycerskość») i odróżnia wdzięk prawdziwy (połączony z cnotą) od fałszywego.
II. Przeciw rozrzutnikom.
II. 7-9. Ma lor messione a’ bon non pò piacere,
perchè tenere
savere fora, e fuggiriano il danno.
III. Przeciw zarozumialcom.
IV. 1-3. Ancor che ciel con cielo in punto sia,
che leggiadria
disvia — cotanto, e più che quant’io conto...
IV. 5. Beatrycze (donna gentile).
IV. 14. Na Amora.
V. «Leggiadria» nie jest sama przez się cnotą, a nawet
- ↑ Cytaty włoskie z reguły na podstawie wyd. Soc. Dant.; w razie, gdy tam utworu niema, źródło podane obok.
