Strona:De Segur - Gospoda pod Aniołem Stróżem.djvu/223

wany i że znał na wylot Paryż, chociaż bawił w tem mieście tylko trzy dni, przyzwany tam jako świadek w jakiejś sprawie kryminalnej.
 — Tak jest; najzupełniejszą masz pan słuszność rzekł generał, kręcąc wąsy żeby nie parsknąć głośnym śmiechem. Widzę, że pan doskonale zna Paryż.
 — Cokolwiek drogi panie, bawiłem tam czas niejaki, odparł biesiadnik.
 — Czy pan byłeś i w teatrze?
 — Tak jest; kilkanaście razy, nadzwyczaj lubię sceniczne przedstawienia.
 — W jakim też bywałeś pan teatrze?
 — W wielkim teatrze Poliszynellów, odpowiedział zapytany i w innym jeszcze, ale już nazwisko wyszło mi z pamięci.
 — A! na polach Elizejskich, wszak tak?
 — Tak jest panie; są tam olbrzymie drzewa i nie wygląda to wcale jak pole.
 Generał śmiał się do rozpuku, coraz popijając. Po dwugodzinnem siedzeniu przy stole, Elfy nareszcie zaproponowała generałowi, żeby się przeszli po nowej własności.
 — Ale jakim sposobem wyjdziecie z waszego ogrodu? zapytał generał ze śmiechem.
 — Moutier postanowił zrobić przełom, i droga będzie wkrótce otwarta.
 — Czy już wszyscy pili kawę? pyta znowu generał.