Strona:De Segur - Gospoda pod Aniołem Stróżem.djvu/74

VIII.

Piotrek gdzieindziej pomieszczony.

 Skoro Generał usnął, odezwała się pan Blidot:
 — Pozostanę tutaj chwilę przy nim a pan, kochany panie Moutier, zechciej pójść zobaczyć, co się stało z tym łotrem.
 Moutier powrócił do izby, gdzie zastał Elfy z obu chłopcami. Jakób pobiegł ku niemu z okrzykiem:
 — Jakże się lękałem o pana, kochany panie Moutier! kiedy usłyszałem strzał, myślałem, że pana zabito.
 Moutier serdecznie ucałował chłopca, potem zbliżywszy się do Elfy, uściskał jej ręce. Elfy spojrzała na niego z radością dodając:
 — A ja równie byłam w okropnym strachu.
 — Strach ten jednak dodał pani bohaterskiej odwagi, odpowiedział Moutier. Nie namyślałaś się ani chwili. Twoje spokojne oblicze, kiedym cię ujrzał wchodzącą, rzeczywiście przejęło mię zdumieniem i uwielbieniem.
 — Jakże mię to cieszy, że jesteś pan ze mnie kontent, bo sądziłam, że niepotrzebnie mieszałam się do całej sprawy.
 Moutier poruszył głową z uśmiechem.
 — Przepraszam panią, ale muszę odejść i zwiedzić na nowo tę łotrowską jaskinię.