Strona:De Segur - Gospoda pod Aniołem Stróżem.djvu/8

 — Dlaczegoż tutaj jesteście sami? badał nieznajomy.
 — Ponieważ nasza matka umarła, odrzekł Jakób, a ojca uprowadzili żandarmi: nie mamy więc żadnego schronienia i dla tego jesteśmy sami
 — Dla czego mój chłopcze, ojca waszego uprowadzili żandarmi?
 — Nie wiem; być może dla tego żeby mu dać chleba, bo go wcale nie mieliśmy, odparł Jakób.
 — Któż więc dawał jeść tobie i twemu bratu?
 — Żebraliśmy; rzekł Jakob, wprawdzie dawali nam nie wiele, ale to jednak starczyło dla Pawła.
 — A czy i ty byłeś syty?
 — Nie, odpowiedział z uśmiechem, nic to przecież nie szkodzi, choć nie jadam po kilka dni, wszak jestem już duży.
 Nieznajomego niezmiernie wzruszyła ta braterska i tak czuła miłość a ponieważ posiadał szlachetne serce, postanowił zabrać ze sobą dzieci i odprowadzić je do najbliższej wioski. Miał nadzieję, ze znajdzie tam jaką litościwą duszę, która przyjmie opuszczonych, za powrotem zaś swoim obmyśli środki w jaki sposób mógłby im dopomódz. Być może, ze do tego czasu odnajdą swego ojca, lub on ich odnajdzie.
 — No Jakóbie, rzekł czy pójdziesz ze mną. Będę się tobą opiekował.
 — A Pawłem? zapytał malec.
 — Paweł także pójdzie z nami. Nie rozdzielę