Strona:Deotyma - Panienka z okienka.djvu/225

 — Héj! Mało furty! Otwórzta i bramę, chocia do połowicy, bo i furgonik jest.
 Rozwarto połowę bramy, wtoczył się wóz pełen zwierzyny, fasek, namiotków, kobierców, i wszelkich myśliwskich przyborów. Za nim jeszcze ostatnia kupka służby.
 Wszyscy przejechali — łańcuchy znów zagrały, — most poszedł w górę — i bramę napowrót zamknięto.
 Naczelnik Straży, rozglądając się z podniesioną latarką, zapytał:
 — A gdzie ów kawaler, co to wiózł taką misterną nóżkę?
 Strażnicy obejrzeli się po bramie, nigdzie nie było kawalera.
 Jeden z nich wprawdzie dobrze widział, jak Pan Kaźmiérz zamieszany między służbę myśliwską, przesunął się tuż koło furgonu po moście, a potém zniknął za szańcami, ale sobie pomyślał:
 — Hojny to pan, niechże sobie zdrów jedzie.
 I zaczął opowiadać, jako ów kawaler zawrócił się do miasta, czemu wszyscy w końcu musieli dać wiarę, kiedy nigdzie go niemogli znaléźć.



 A Kaźmiérz tymczasem leciał już gościńcem jak szalony.
 Kilka razy obejrzał się niespokojnie. Gdy