Strona:Deotyma - Panienka z okienka.djvu/238

 I nagle, prąd współczucia dla młodéj pary, przeszedł po całym tłumie.
 Majster Johann uczuł to nieprzychylne dla siebie poruszenie. Wyciągnął pięść i zawołał:
 — Herr Gott! Trzebaż coś robić! Niechże mi kto pomoże, bo tu nie kto pokrzywdzon, jeno ja!
 Kuba się przybliżył:
 — Panie Radny, ja puńdę, zadzwonię na kościele.
 — A co mi po dzwonach? Dzwoń umarłemu. Dla mnie, czego trzeba, to konia!
 Tu zbliżył się Kornelius.
 — Panie Meister, u nas w Amsterdamie.....
 — A bierz cię licho z twoim Amsterdamem! Co mi tu Amsterdam pomoże?
 — A pomoże. Pan Meister powieda; «Trza cóś robić.» U nas w Amsterdamie, kiedy łotr porwie niewiastę, to go ludzie zaraz topią w kanale, jak szczenię.
 — A dobrze, i ja go utopię, w Motławie, w morzu, we krwi, w czém chcesz, jeno mi go daj! Ha, jak go dostać? Żebym konia tylko miał, tobym go dogonił, choć on już daleko, za miastem! Dalibóg, dogonię!
 Tu Pani Flora nagle wyszła z omdlenia, i ozwała się:
 — Pleciesz Waszeć trzy po trzy. Jakoż on ma być za miastem, kiedy Bramy już dawno zaparte, a on tylko co umknął? Szukaj Waszeć, szukaj, ale w mieście.