Strona:Deotyma - Panienka z okienka.djvu/340

 — Jakie wesele?
 Na to zapytanie, Mina się zatroskała.
 — Jakoż to, Wasza Dostojność niewié? A ja myślałam, że to właśnie z onéj racyi Pan Burgemeister nawiedza naszego Pana Młodego.
 — Jakowyż to Pan Młody?
 — A jakowyż ma być? Wszakci to nasz Pan Meister się żeni.
 Na te słowa, między zgromadzonemi powstały groźne szmery, szczękanie szablami, przyczém krzyżowało się mnóstwo pytań:
 — Co? Co? Jutro? Żeni się? Schultz? I z kim? Czy z nią?
 — A no, pewnie z frajleiną Hedvich.
 — Z nią? Sam ci to gadał?
 — Nie, proszę Waszmościów. — Mówiła jąkając się przestraszona kobieta. — Pan Meister nie mówił z kim, jeno mi powiedział temu onegdaj: «Słuchaj Mina, pojutrze się żenię, przyjdą tu robotniki co ustroją dom, zamów jeszcze dwie mödchen do kuchni, bo musi być wielki łustyk.» Z kim żeby jenszym się miał żenić? Chyba że ja niewiem..... Aleć Meister już dawno upatrzył sobie naszą frajlein.
 — A Panna Hedwiga co na to mówi? — Zapytał złotowąsy młodzieniec. — Czy chce takiego starego dziada? Czy już nie płacze po tamtym kawalerze, co to ją wykradał?
 — Płacze-ci ona, i precz się zarzeka: «Nie!» I «Nie!» Aleć to jeno dziecinne gadanie, boć kiedy tamten nieżyw, to i co jéj po nim? I dla tego że jéj kawalera zabili, to już ma na cały