Strona:Dezydery Chłapowski - O rolnictwie.pdf/102

 Podobnież jak brukiew i rzepa potrzebuje odgarnięcia od siebie ziemi.
 Kto sieje ćwikłę w wielkiéj ilości, powinien ją siać siewnikiem, ponieważ równiéj w ziemię się dostaje; powinien w jesieni zupełnie doprawić ziemię tak, ażeby ją siać na wiosnę jak najrychléj. Jeżeli ćwikła zmarznie wypuszczając pierwsze listki, łatwiéj drugi raz zasiać, niekosztowne bowiem jest ziarno; nierówniéj gorsze pociągnie skutki za sobą późny siew, raz że nie zastając w roli już tyle wilgoci, nie równo powschodzi, powtóre, czeka się długo, czy na miejscach gołych jeszcze nie powschodzi, a czekając, spóźnia się pielenie, które im dłużéj odwleczone, tém trudniejsze i kosztowniejsze się staje. Rychły siew sprawi, że buraki przed posuchą wyrosną i liściami ziemię okryją co i pielenie oszczędzi drugie lub trzecie, i pozwoli, że buraki piękniéj wyrosną.
 Można siać którykolwiek gatunek. Czerwona ćwikła wyrasta największa; odsypując od niéj ziemię, bardziéj się wzmoże nad ziemią jak w ziemi.
 Chcąc się dochować ziarna, wybiera się buraki najzdrowsze, najgładsze, nie największe ale mierne. Przechowują się one ziemi w rządkach.