sieje, gdzie wtenczas u nas najczęściéj wiatry z południa działają. Na wiosnę zaś mamy wiatry wschodnie. Na Rusi rozróżniają hreczkę od tatarki, ostatnią nazywają tę, która wyżéj rośnie; ziarno jéj jest twardsze i ciemniejsze.
Umieściłem hreczkę dla tego osobno, to jest: ani pomiędzy kłosistemi ani pomiędzy strączystemi roślinami, ponieważ istotnie środek pomiędzy niemi trzyma. Zdaje się, że jéj ziarno tak mocno ciągnie soki z ziemi, jak zboża kłosiste, a liście jéj tak jak u strączystych więcéj z powietrza się żywią; stąd wniosek, że siejąc ją na zieloną paszę i kosząc rychło, nim zakwitnie, nie wypleni roli, ale się przyczyni do jéj wychędożenia.
Jeżeli hreczkę na ziarno siejemy, rola późniéj powinna spocząć. Na zieloną paszę można ją siać przed oziminą, i lubo pasza z niéj nie jest tak dobra jak z wyki, to jednak w latach suchych, kiedy wyki się nie udają, można sobie wiele nią dopomódz. Nawet na pognojonéj roli, na której wyka w Czerwcu skoszoną była na
