káiąc dobrowolnie przyznawa / iż gdy Tátátowie ráno do naſ bieżąc / pod Mártinowem dwie wioſce zápalili / z tych domow ná powietrzu wielki krzyż był vformowány / á zoſtawał w potrzebie w tyle Pogánow / y do tego krzyżá (iáko mi powiádáią / w ktorym był mieyſcu, przebiiało ſię mężnie wproſt woyſko W. K. M. Do tego zdárzył P. Bog zwyćieſtwo to Vigeſima præſen, to ieſt w Oktawę z Antoniego z Padwi / w ktorego dźień ſwiętá y ſmoleńſk kułuperowány był. Zebrawſzy ſię tedy y powinne P. Bogu oddawſzy dźięki wczorá / dźiękuię teraz tym Jch M. M. Pánom / ktorzy z ochoty ſwey z znácznemi pocztámi do uſługi W. K. M. przybyli. Regeſtrzyk poſełam uniżenie W. K. M. Páná mego Miłośćiwego proſząc / áby W. K. M. ná odwagę / ochotę y koſzt Jch M. zá oká zyiámi reſpectowáć raczył / przychęcáiąc ich do dálſzych ſłużb ſwoich y Rzeczypoſpolitey. Oddáie zátym ſámego śiebie y na nizſze ſłużby moie z wiernym poddáńſtwem iáko nayvniżeniey w Miłośćiwa iáſtę W. K. M. Páná mego Miłośćiwego. W Oboźie ná popłáwnickim polu. Vigeſima tertia lunij. Anno, 1624.
