Strona:Dom tajemniczy from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No100 p4 col1.jpg

nie żywię dla niej tego romantycznego uczucia, które miłością nazywają.
 — Tem lepiej!... nieskończenie lepiej!...
 — Dla czego?...
 — Dla tego, że będziesz jej mniej żałował.
 — Będę mniej żałował Carmeny!... powtórzył Luc. Czyż zagraża mi jej utrata?...
 — Tak jest!... kochany baronie... Ale prawda, nie powiedziałam ci głównego powodu dzisiejszej mojej wizyty... Przyszłam otóż oświadczyć ci, że postanowiłam uczynić cię szczęśliwym, postanowiłam przyjąć twoje nazwisko i twoję rękę.
 — Chyba cię źle posłyszałem... źle cię zrozumiałem zapewne!... wykrzyknął Kerjean zdumiony.
 — Dobrześ słyszał... wybornieś zrozumiał... Chcę być żoną twoją...
 Luc usiłował ukryć przed wzrokiem wiedźmy wstręt, jakiego doznawał i wykrzywił usta uśmiechem.
 — No, kochana Perino!... zawołał z udaną wesołością, nie dziwię się, że sobie ze mnie żartujesz... Jesteśmy przecie na balu maskowym, a pod maską wszystko uchodzi... Jeżeli jednak mam być szczerym, to powiem otwarcie, że to żart wcale nie w dobrym guście...
 — Nigdy w życiu... odrzekła wiedźma, nigdy w życiu nie mówiłam bardziej seryo, niż w tej chwili, zresztą nieodmienne to postanowienie moje... Pragnę zostać baronową de Kerjean i zostanę nią wbrew całemu światu, wbrew nawet tobie samemu... jeżeli będzie tego potrzeba...
 — Pozwolisz, że nie uwierzę...