Strona:Dom tajemniczy from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No103 p4 col1.jpg

 — Czekam... odpowiedział Kerjean.
 Zaledwie te dziesięć minut minęły, Luc de Kerjean siadł z żoną do karety i wydał rozkaz stangretowi, ażeby ich powiózł ulicą l’Hirondelle.
 Przez całą drogę baron i cyganka nie przemówili ani słowa do siebie.
 Kareta przejechała obok kościoła Matki Bozkiej siedmiu boleści, położonego, jak nam wiadomo, w pobliżu mieszkania wiedźmy.
 Liczne grupy ludzi stały na środku ulicy i stangret zmuszony był jechać bardzo wolno. W miarę jak się posuwał, tłum stawał się coraz większym, rozmowy coraz głośniejsze.
 — Co to jest?... zapytała cyganka. Co tych ludzi tak zajmuje?...
 — Zaraz zobaczysz...
 Kareta dojechała nareszcie do miejsca, gdzie wczoraj jeszcze wznosiła się Czerwona posesya.
 — Spojrzyj!... powiedział Luc — spojrzyj!...
 Cyganka wychyliła się i krzyknęła.
 — Cóż ty na to?... zapytał baron.
 — I to tyś zrobił?... szepnęła Carmen.
 — Ja...
 — Cóż się z wiedźmą stało?...
 — Zapytaj kamieni, pokrywających jej popioły...
 — Nieszczęśliwa... O!... nieszczęśliwa...
 — Nie żałuj jej... zawołał Luc porywczo, zabraniam ci tego stanowczo...
 — Perina nie była moją nieprzyjaciołką... szepnęła cyganka.
 — Wiesz, dla czego skazałem Perinę?... rzekł