Strona:Dom tajemniczy from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No104 p2 col2.jpg

 — Przyjaciół!... powtórzyła wiedźma z goryczą, czyż są przyjaciele na świecie?...
 — Jeżeli lubisz samotność, będziesz jej używała dowolnie... Zrobimy pierwszy opatrunek i pozwolimy ci się potem przespać przez parę godzin... To dobry sprowadzi skutek.
 Na dany znak, posługacz przyniósł wszystko, co było potrzebne lekarzom.
 Wiedźma, zobaczywszy przygotowania, uniosła się na pościeli.
 — Powtarzam wam ponownie... zawołała, że nie chcę, ażebyście się mnie dotykali!...
 Doktorzy uśmiechnęli się znacząco.
 — Nie możesz nam rozkazywać, odpowiedzieli, zrobimy, co do nas należy.
 Doprowadzona do wściekłości czarownica, nie pozwalała przystąpić do siebie, tak, że musiano związać jej ręce.
 — Biedna kobieto!... powiedział lekarz po skończonej operacyi, przekonałaś się sama teraz, że daleko już mniej cierpisz; każe cię rozwiązać, jeżeli mi przyrzekniesz, że będziesz spokojną i jeżeli powiesz, co było przyczyną tego dziwnego okaleczenia twarzy twojej?...
 Perina rzuciła się na poduszki, zamknęła oczy i nic nie odpowiedziała.
 Lekarz kilkakrotnie jeszcze powtórzył zapytanie, ale bezskutecznie.
 — Nie chcesz mówić, to nie mów — rzekł — mniejsza o to... może jutro będziesz w lepszym humorze.
 Oddalili się, a wiedźma pozostawszy samą, za-