Strona:Dom tajemniczy from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No104 p3 col2.jpg

wzgląd na mnie, opanowało mnie szaleństwo prawdziwe w chwili, kiedym się zobaczyła zeszpeconą tak strasznie i na zawsze... Żałuję tego, to zrobiłam...
 — To bardzo dotrze!... odpowiedział posługacz, ale nietrzeba było tłuc mojego lusterka...
 — Nie jestem taką biedną, jak się wydaję... oddam wam więc większe i piękniejsze...
 — Nie odmawiam przyjęcia... masz pani minę uczciwej kobiety...
 — Czy nie mogłabym was prosić, abyście mi ręce rozwiązali, bo strasznie cierpię...
 — A nie będziesz pani zrywać bandaży?...
 — Możecie być pewnym, że ani ich dotknę się nawet...
 — To bardzo rozsądnie powiedziane!... rzekł posługacz, zdejmując więzy krępujące Perinę.
 Wiedźma podziękowała i odezwała się nieśmiało:
 — Chciałabym prosić was o jednę jeszcze łaskę...
 — Wszystko, co nie sprzeciwia się przepisom z chęcią uczynię...
 — Wszak w cierpieniu potrzebną jest rozrywka?...
 — Tak się zdaje...
 — No, to dostarczcie mi tej rozrywki...
 — Jakiej?...
 — Dostarczcie mi kart...
 Posługacz pokiwał głową.
 — Karty... powtórzył — to niemożebne...
 — Dla czego?...