Strona:Dom tajemniczy from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No104 p5 col2.jpg

 — Cóż to za zbrodnie tedy?...
 — Naturalnie, że pan naczelnik zna starą sztukę Monechmos?...
 — Któżby jej nie znał?...
 — A więc, na tem banalnem podaniu starożytnej komedyi, odegrała się tragedya w pewnej rodzinie, najwybitniejszej w królestwie. Pewien oto nikczemny szlachcic (nie pytaj się pan o nazwisko), skorzystał z nadzwyczajnego podobieństwa dwóch kobiet i za pomocą sposobików, które nie są mi jeszcze wiadome, podstawił awanturnicę za córkę wielkiego domu. Dzisiaj awanturnica ta nosi nienależne jej nazwisko, a córka szlachetnego domu zniknęła gdzieś bez wieści.
 — Czy ma matkę ta młoda osoba?...
 — Tak ekscelencyo... ma najlepszą, najczulszą z matek...
 — I ta matka dała się oszukać jednakże podobieństwem, o jakiem pan wspominasz?...
 — Tak jest, ekscelencyo...
 — Serce nie ostrzegło jej, że to nie jest jej córka ta, którą jej jako córkę przedstawiają.
 René nie odpowiedział ani słowa.
 Na ustach pana de Sartines ukazał się uśmiech ironiczny.
 — Miałeś racyę, kochany markizie, uprzedzając mnie przed chwilę, iż słowa twoje wydadzą mi się nieprawdopodobnemi... No, ale mów pan dalej... słucham...
 — Wątpisz pan o moim rozumie?... wszak prawda?...