Strona:Dom tajemniczy from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No115 p2 col2.jpg

 Spostrzegła pusty stołek niedaleko... powlekła się wolno ku niemu i usiadła...
 Gorju zbliżył się do tej kobiety...
 — Czem mogę służyć?... zapytał.
 — Jeść mi się chce... mruknęła nieznajoma... proszę mi podać cokolwiek...
 — Czy ma być także i wino?...
 Nieznajoma skinęła głową potakująco...
 Ubranie jej nie wzbudzało zaufania w szynkarzu...
 — Przepraszam... rzekł... ale muszę uprzedzić, że u mnie nie dają nic na kredyt... Czy pani będziesz miała czem zapłacić?...
 — Naturalnie...
 — U mnie jest zwyczaj płacenia z góry...
 Zawoalowana kobieta sięgnęła do kieszeni i rzuciła na stół trzy liwry...
 — Wydam resztę po kolacyi... oświadczył Gorju, chowając pieniądze de kieszeni... Zaraz każę podać...
 — Dobrze... dobrze... śpiesz się pan; bardzo proszę... bo jestem okrutnie głodna...
 W parę minut, postawiono przed przybyłą glinianą miskę z jedzeniem... wyglądającem zachęcająco... kawałek chleba razowego i miarkę wina...
 — Podziękujesz mi kobiecino... rzekł szynkarz... bo chyba że nie codzień jadasz podobną kolacyę...
 Nieznajoma nic nie odpowiedziała, ale zabrała się do posiłku z wielką chciwością... nie odsłoniwszy woalu, co jej twarz zakrywał...