Strona:Dom tajemniczy from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No115 p3 col2.jpg

XVI.

Odegrana komedya.

 — Tak.. tak.. powtarzała Perina z coraz większą pewnością, najpewniejszą jestem, że ten człowiek, to najemnik barona!...
 Wlepiła oczy w twarz Coquelicota i śledziła jego ruchy, chwytała każde jego słowo.
 Gorju ukazał się z dwoma koszami butelek i rozdał je pomiędzy gości.
 Wino było dobre. Coquelicot doznał ogólnego tryumfalnego przyjęcia.
 Perina jedna tylko nie chciała przyjąć poczęstunku.
 — Co to za kobieta?... zapytał po cichu Coquelicot szynkarza, wskazując na wiedźmę.
 — Nie znam jej... odpowiedział Gorju, jest tu dziś wieczór po raz pierwszy...
 — Czy nie możesz jej wyrzucić za drzwi?
 — Niepodobna... je kolacyę... zapłaciła za nią naprzód.
 — No to przenieś ją do alkierza.
 — I tego nie mogę zrobić... odpowiedział Gorju.
 — Dla czego?...
 — Bo mam kogoś w tym gabinecie...
 — Kogo takiego?...
 — Waryatkę....
 — Żartujesz sobie ze mnie, czy co?... zapytał Cocquelicot zirytowany.