Strona:Dom tajemniczy from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No116 p1 col3.jpg

mu dostarczę dowodów przeciwko Kerjeanowi, skorzysta z nich, bo musi nienawidzieć Luca, tak jak go ja nienawidzę!...
 Podczas kiedy Perina tak rozmyślała, Coquelicot rozdawał każdemu z gości szynkownianych zaliczkę w złocie; naraz zatrzymał się przed wiedźmą i kładąc przed nią luidora, rzekł:
 — Oto część twoja, kobieto!...
 — Dziękuję!... mruknęła, uśmiechając się pod zasłoną złowrogim szyderczym uśmiechem, wiedźma... dziękuję panu... przysłużę ja się dobrze baronowi...
 Jednocześnie pomyślała:
 — Kerjean płaci mi za to, żebym go zdradziła!... dziękuje ci Kerjeanie!...
 Coquelicot przemówił:
 — Pamiętajże stara, że i ty masz poszukiwać tego ptaszka — czy rozumiesz i obiecujesz?...
 — Rozumiem... odrzekła Perina, inni będą go szukać, a ja odnajdę...
 — Patrzcie... co za stanowczość... co za zarozumiałość!...
 — Powiedz raczej pewność siebie...
 — Czy masz jakie powody przypuszczać, że tobie się jednej powiedzie?..,
 — Mam i to najlepsze w świecie, a przedewszystkiem to, że ja jedna tutaj zapewne, znam markiza de Rieux osobiście...
 — To ty znasz może wszystkich ludzi na świecie?...
 — Prawie... Gdyby żył twój przyjaciel kapitan Bandrille, poświadczyłby to bez wahania.