Strona:Dom tajemniczy from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No122 p3 col2.jpg

 — Mógłbym napaść na śpiącego i pozbyć się go raz na zawsze...
 — Sprawiedliwie...
 — Ale... ciągnął Luc... wolałbym, żeby się złapał w zastawioną przez się pułapkę... Jutro o północy, skoro przestąpi próg podziemi, nie wyjdzie już z nich więcej...
 — Niech pan baron raczy mi pozwolić zapytać, się jakim sposobem osiągnąć myśli ten rezultat?... zapytał karzeł... Markiz skoro nie zastanie mnie na schadzce, nie przyjdzie tutaj...
 — Gdyby cię nie zastał... tak... ale cię zastanie... Rozumiesz?...
 — Rozumiem... odegram rolę kaczki domowej, dzięki której łapią się w siatkę cyranki...
 — Na to właśnie jesteś mi potrzebnym...
 — Dziękuję panu baronowi za zaufanie i postaram się mu godnie odpowiedzieć...
 — Nie mam najmniejszego do ciebie zaufania... odparł Luc... wiem, żebyś mnie zdradził bez najmniejszego skrupułu... ale się dobrze zabezpieczę... I Bouton-d’Or i ty będziecie odpowiednio pilnowani, a jeżelibyście jakimkolwiek słówkiem lub giestem obudzili podejrzenie markiza, natychmiast dostaniecie po tuzinie kul w plecy... Jeżeli pan de Rieux się zawaha, jego wahanie będzie dla was wyrokiem śmierci...
 — O!... wykrzyknął Dagobert, to nie byłoby sprawiedliwem...
 — Jak śmiesz odzywać się do mnie w ten zuchwały sposób... łotrze?... |
 — Błagam pana barona o przebaczenie, szep-