Strona:Dom tajemniczy from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No127 p2 col1.jpg

trząsnęła głową i powiedziała, jakby podsłuchała myśl margrabiego:
 — Nie, nie... nie jestem obłąkaną.. dam wkrótce tego dowody...
 — Pomogę ci podnieść się, biedna kobieto.
 — Pomagać mi pan chcesz, panie markizie!... a to po co?... Nie potrzebuję pomocy... wszystkie cierpienia już minęły... jestem już silną teraz, mogę iść sama... proszę... niechaj pan patrzy tylko!...
 I rzeczywiście, Perina taka osłabiona przed chwilą, podniosła się z młodzieńczą żywością.
 — Doprawdy, nie wiem, czy to sen, czy rzeczywistość!... wykrzyknął René zdumiony i nie mogący własnym uwierzyć oczom.
 — Panie margrabio... odparła wiedźma, zaraz się panu wszystko wyjaśni.
 — Przed chwilą byłaś umierającą, powiedział markiz, jakimże sposobem wyzdrowiałaś tak prędko?...
 — Pańskie zjawienie się tę zmianę spowodowało.
 — Więc to prawda, że mnie szukałaś?...
 — Prawda, że chciałam umrzeć dla tego, iż nie mogłam odnaleźć pana...
 — Czegóż chciałaś odemnie?..
 — Dać, albo raczej sprzedać panu dwie rzeczy najdroższe na tym świecie dla ciebie, dwie rzeczy, które bezemnie byłyby na zawsze dla pana stracone...
 — Jakież to rzeczy?...
 — Zemsta i miłość...
 René potrząsnął głową.