Strona:Dom tajemniczy from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No129 p1 col2.jpg

 — Zapytuję się dla tego, że markiz musi być koniecznie zawiadomiony o pewnych rzeczach bardzo ważnych, które mieliśmy mu powiedzieć tutaj.
 — A to niech mi pan powie, o co chodzi, przyrzekam, że powtórzę wiernie każdy wyraz...
 — Nie podobna... Idzie o tajemnicę, markiz nie przebaczyłby nam nigdy, żeśmy ją powierzyli obcej osobie...
 — W takim razie musicie poczekać do jutra... i przyjść mu jutro powiedzieć...
 — Nie!... markiz musi być zawiadomiony zaraz... tej jeszcze nocy... Inaczej mógłby się narazić na następstwa jak najsmutniejsze...
 — Boże... Boże mój... jakżeby zrobić?... lamentowała Perina.
 — Jest sposób, odrzekł Kerjean.
 — Jaki?... mów, mój poczciwy panie Dagobercie, mów, zmiłuj się co najprędzej...
 — Masz zapewne klucz od furtki, wychodzącej na ulicę...
 — Właśnie, że nie mam... Nie przyszło mi go na myśl zabrać...
 — Jakże więc powrócisz do chorego?...
 — Zadzwonię i kamerdyner mi otworzy...
 — Pamiętajże zatem pozostawić fartkę otwartą i uprzedzić pana markiza, że Dagobert i Bouton d’Or wierni, słudzy jego, przybędą za godzinę porozmawiać o ważnej sprawie... Zastukamy zwolna trzy razy...
 — Ja sama wam otworzę, bo kamerdyner zaraz się z pewnością spać położy, skoro ja powrócę tylko...