Strona:Dom tajemniczy from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No130 p3 col2.jpg

przynosili coraz to nowych, mylnych wiadomości, które pana tak przygnębiają...
 — Prawda... rozumiem... Ale cóż zrobić?... Tej twarzyczki... tej prześlicznej twarzyczki nie mogę im pokazać...
 — A mnie się zdaje... właśnie, że możnaby to było zrobić...
 — Jakimże sposobem?...
 — Czyż nie ma pan żadnego portretu panny de Simeuse?...
 — Istnieje jeden tylko...
 — Ma go pan może u siebie?...
 — Mam.
 — Czy tutaj w domu?...
 René skinął głową potakująco.
 — Może mi pan pokazać go zechce?... ciągnęła Perina.
 — I owszem... oto jest.
 Mówiąc to, pan de Rieux wyjął medalion, z którego Doyen robił był kopię dla Carmeny, jak sobie zapewne czytelnicy nasi przypominają, przycisnął go do ust z gorączkową czułością, a potem podał wiedźmie.
 Perina wzięła miniaturę z bolesnem wzruszeniem i długo się w nią wpatrywała, a pod zapuszczonym kapturem wielkie łzy spływały jej po policzkach.
 — I cóż?.. zapytał młodzieniec, widząc, że Perina milczy... o czem się tak zamyśliłaś?...
 — Niestety... szepnęła ex-mieszkanka Czerwonego domu, patrząc na tę łagodną, rozpromienioną twarzyczkę, przywodzę sobie na pamięć prze-