Strona:Dom tajemniczy from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No23 p3 col2.jpg

 — Wszystko mi jedno — zawołała królowa z goryczą. Co moja bladość kogo obchodzi?...
 Aspazya i Ninon zamieniły znaczące ze sobą spojrzenia.
 A w tem francuzka z poufałością subretki będącej w łaskach szczególnych i mającej tę pewność siebie, że wszystko cokolwiek powie i zrobi, dobrze zostanie przyjęte, powiedziała:
 — Obawiam się, aby Wasza królewska mość nie trapiła się niepotrzebnie przypuszczeniami nieuzasadnioneni.
 — Ninon — przerwała żywo, Eola — ty wiesz najlepiej, iż mój niepokój i moje troski mają zawsze usprawiedliwioną przyczynę... Gdy pana męża nie ma w domu do godziny trzeciej z rana, to żona nietylko chyba może, ale nawet powinna się niepokoić.
 — Czy Wasza królewska mość pozwoli wyrazić zdanie moje w tym względzie?...
 — Mów.
 — A więc co do mnie, wyznaję i twierdzę, że mężowie w ogólności, a szczególnie mężowie niewierni, nie warci są, aby się troskano o nich...
 — Co mówisz?...
 — Bezwzględną prawdę!.. Kochanek, narażający się dla nas... no!... to jeszcze... ale mąż?... Ptak, któremu skrzydeł nie podcięto, ucieka i nie powraca, ale mąż?... o!... ten wróci zawsze!... to rzecz główna... o resztę mniejsza!...
 — O! Ninon widać, żeś nie kochała nigdy! — westchnęła królowa.
 Ninon uśmiechnęła się ironicznie.
 Wcale nie taką miałam opinię na ziemi —