Strona:Dom tajemniczy from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No23 p3 col3.jpg

odrzekła. — Wierzono ogólnie, że się często i długo kochałam...
 — Kochać często, to wcale nie kochać!... prawdziwa miłość, jak się raz zagnieździ w sercu, nigdy już z niego nie wychodzi...
 Aspazya i Ninon, znowu spojrzały po sobie.
 — Trzeba naprawdę znaleźć się w piekle, ażeby usłyszeć coś podobnego z ust zamężnej kobiety!... — pomyślały obie jednocześnie.
 Królowa mówiła:
 — A kto wie, czy król już nie wrócił?... — Może obawia się, aby mi nie przeszkodził, i może dla tego się nie pokazuje?...
 — I to być może — odpowiedziała Ninon.
 — Trzeba się przekonać — rzekła Eloa.
 — Czy mam posłać do apartamentów Jego królewskiej mości?...
 — Przejdź sama... tylko powracaj prędko.
 Ninon skłoniła się i wyszła.
 — Aspazyo zbliż się!... — powiedziała królowa.
 Greczynka zbliżyła się.
 Ubraną była w białą wełnianą tunikę, która jak w wieku Peryklesa, dokładnie uwydatniała wspaniałe kształty jej ciała.
 — Co ty robiłaś?... — zapytała królowa — żeby ściągać wszystkie na siebie spojrzenia, ażeby przykuwać do siebie wszystkich tych pięknych Ateńczyków, tych wielkich filozofów, co cię zawsze otaczali i nigdy cię nie przestawali uwielbiać?...
 — Używałam talizmanu, którego moc jest niezawodną.