Strona:Dom tajemniczy from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No23 p4 col2.jpg

 — Nigdy nic podobnego nie uczynię...
 — Skoro tylko Najjaśniejsza Pani wyróżnisz którego ze swych poddanych, król do nóg jej powróci, bardziej niż kiedykolwiek zakochany.
 — Być może... ale pokątne miłostki kosztowałyby mnie za drogo... Wolę cierpieć, aniżeli być szczęśliwą za taką cenę.
 — E!... to tylko pierwszy krok taki się trudny wydaje!...
 — Aspazyo!... dajesz mi piekielną radę!...
 — Czy Wasza królewska mość zapomina, że w piekle jesteśmy.
 — Prawda...
 Eloa po chwili dodała... wychodź... wychodź!... ja się boję ciebie.
 Aspazya skłoniła się i wyszła.
 Zanim atoli zamknęła drzwi za sobą, odwróciła się i rzekła:
 — Niech się Wasza królewska mość namyśleć raczy... Wobec takiego potępieńca, jakim mi się król wydaje, nie należałoby rady mojej lekceważyć...
 — Wychodź!... powtórzyła królowa. Wychodź!... bo inaczej oskarżę cię przed monarchą.
 Aspazya miała na twarzy uśmiech szyderczy.
 Bardzo ona mało obawiała się szatana, który gdy tylko schwytał ją gdzie na osobności, zaraz w pół obejmował i wyciskał na jej pięknym buziaku, z tuzin przynajmniej gorących pocałunków.
 Całe to przeklęte pokolenie mężowskie zdolne jest zawsze do wszystkiego, cóż dopiero mówić o mężach dyabłach.