Strona:Dom tajemniczy from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No29 p2 col3.jpg

 „Po godzinie karoca się zatrzymała.
 „Posłyszałam, że się drzwiczki otworzyły i że wysiadł mój towarzysz.
 „— Przybyliśmy... odezwał się on w tej chwili. Proszę wesprzeć się na mojem ramieniu, to poprowadzę panienkę.
 „Po przejściu kilku schodów, przebiegliśmy przez dwa czy trzy duże jakieś salony i znaleźliśmy się w pokoju, w którym odgłosy kroków tłumił gruby dywan, poddający się pod nogami niby gazon jaki czerwcowy.
 „Po przez chustkę jedwabną, zasłaniającą mi oczy, dostrzegłam ogień buchający na kominku i światło świec kilkunastu..
 „Jednocześnie ręka czyjaś odwiązała mi chustkę, która spadła na podłogę.
 „Zobaczyłam się w pokoju sypialnym, urządzonym z takim przepychem, o jakim najmniejszego nie mogłam mieć naturalnie pojęcia.
 „Wspaniałe makaty pokrywały całe ściany.
 „Olbrzymie łóżko pod baldachimem, prawie całą jednę z tych ścian zajmowało.
 „Spoczywała na niem kobieta blada i osłabiona, trzymająca na ręku, przy piersi, maleńką istotkę, która przyszła na świat przed paru bodaj dopiero godzinami.
 „Mężczyzna lat trzydziestu sześciu do trzydziestu ośmiu najwyżej, o pięknej wyniosłej postawie, siedział na krześle obok łóżka i pieścił w ręku swoim białą i zgrabną rączkę młodej damy, przyczem na ustach igrał mu uśmiech, a w oczach łzy błyszczały.