Strona:Dom tajemniczy from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No31 p2 col2.jpg

dzo bogato, co zdradzało zaraz na pierwszy rzut oka damę wyższego towarzystwa.
 Delikatne obszycie z puchu łabędziego stroiło brzeg jej sukni i aksamitnego płaszcza z kapturkiem.
 Perina stanęła obok fotelu i oparłszy rękę o stół czworokątny, nie ruszała się wcale.
 Czekała, aż nieznajoma do niej podejdzie.
 Dama liczyła widocznie na przyjęcie uprzejmiejsze, gdyż odezwała się głosem lekko zdradzającym niezadowolenie:
 — Czyżbym się pomyliła?... Sądziłam, że wchodzę do domu, zwanego Czerwonem mieszkaniem. Czyżbyś pani miała być ową słynną wróżką, o której mówią w całym Paryżu?...
 — Jestem nią istotnie. Czego sobie pani życzysz?... zapytała Perina opryskliwie.
 — Chciałam zasięgnąć porady...
 — Czy chcesz pani poznać przeszłość, czy przyszłość?...
 — Przyszłość.
 — Własną?...
 — Nie... osoby bardzo mi blizkiej, której przeznaczenie obchodzi mnie tysiąc razy więcej, niż moje własne.
 — Czy masz pani przy sobie jakikolwiek przedmiot, należący do owej osoby?...
 — Tak.
 — Co takiego?...
 — Kosmyk jej włosów.
 — Pokaż go pani!...
 Nieznajoma zdjęła rękawiczkę z prawej ręki,