Strona:Dom tajemniczy from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No34 p3 col1.jpg

 — Ależ ty, Perino, nie wierzysz w przepowiednie, jakie wygłaszasz...
 — Przyznaję... ale bodaj że i źle robię, boć, jak sam widzisz w tej chwili, kochany baronie, przepowiednie te zdają się spełniać...
 Szlachcic siedział kilka chwil zamyślony, z czołem pochylonem.
 — Teraz na ciebie kolej... rzekła wróżka, gdy się ocknął de Kerjean. Wytłomacz mi, co to znaczyło, to pomieszanie i ten okrzyk, jaki się z twych ust wydobył, gdy cyganka zdjęła maskę... Czy olśniewająca jej piękność tak cię uderzyła, czy może miłość, niby piorun, raziła ci serce?...
 Baron potrząsnął głową.
 — Nie, rzekł, to zupełnie co innego. Pomieszanie moje inną miało przyczynę...
 — A ta przyczyna?...
 — Czy obserwowałaś kiedy na łodydze krzaku dwa kwiaty bliźnięta, rosnące i rozwijające się jeden obok drugiego, a tak do siebie podobne formą, kolorem i zapachem, że żadne oko ludzkie nie mogłoby rozróżnić jednego od drugiego, i że możnaby twierdzić, iż to nie są dwa kwiaty, ale jeden dwa razy powtórzony?...
 — Bardzo często widywałam podobne zjawisko...
 — Otóż ta podróżna śpiewaczka i córka Simeusów są takiemi dwoma kwiatami...
 — Czy podobna?... szepnęła z najwyższym podziwem Perina.
 — Do tego stopnia podobna, że patrząc na twarz cyganki, zdawało mi się, że patrzę na Janinę