Strona:Dom tajemniczy from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No35 p2 col2.jpg

starzec dosyć jeszcze dźwięcznym głosem, ale z obcym wyraźnie akcentem, co mowę jego nieprzyjemną czyniło.
 Za całą odpowiedź Perina książkę mu swoję pokazała.
 — A!a!.. ciągnął starzec, czytasz?... Powiwinienem to był zauważyć... Ale cóż chcesz, nie mam już dwudziestoletnich przecie oczu... A zresztą może szkła okularów zamgliły się trochę... Powiedz mi, proszę, cóż czytasz?...
 Dziewczyna podała książkę, a starzec pochwycił ją pomarszczoną swoją ręką, jak u mumii zasuszoną.
 — „Nowy wykład teologii, do użytku dusz-pasterzy.“
 Przeczytał głośno i wybuchnął śmiechem.
 — Niechże cię licho porwie, moja ty prześliczna mała!.. ależ szczególniejsze to czytanie dla dziewczątka w twoim wieku!.. Czy miałabyś przypadkiem powołanie na zakonnicę, czy masz zamiar wstąpić do którego z sąsiednich klasztorów?...
 — O! nie!... wykrzyknęła żywo Perina.
 — A więc po cóż to czytasz?
 — Niestety! — westchnęła piękna bretonka, ja nie czytam... ja się próbuję nauczyć...
 — Czytać...
 — Tak.
 — Tak bardzo pragniesz tego?...
 — Czy pragnę?... Połowę życiabym za to oddała!..
 — Nic łatwiejszego, jak cię zadowolić...
 — Jakim sposobem?...