Strona:Dom tajemniczy from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No35 p2 col3.jpg

 — Ja cię nauczę...
 — Pan?... wykrzyknęła zdumiona Perina.
 — Dla czegóżby nie? Moja nauka tak dobra; jak każda... jeżeli ci się podoba, możesz mieć lekcyę codzień...
 — Co dzień?...
 — Ależ tak!...
 — Gdzież pan mieszka?...
 — Tutaj...
 — W tej wieży?...
 — W tej starej baszcie, jakkolwiek ją się komu nazywać podoba... Nie przypuszczam, aby właściciel był tyle nieludzkim, iżby chciał ztąd mnie, biednego starca, wyrzucić...
 — Przecież ta wieża nie należy do nikogo... stoi pustką od stu lat przeszło...
 — Była może pustką wczoraj... ale dzisiaj jest już zamieszkałą...
 — Nie widzę żadnych sprzętów...
 — Ba!... sprzęty niepotrzebnie tylko zawalają mieszkanie...
 — Niema nawet łóżka...
 — Bo ja nie jestem żaden „wygodnicki“... Na snopku słomy tak samo dobrze zasypiam, jak i Ludwik XV na puchach w wersalskim pałacu...
 — Jakże pan żyjesz tutaj?...
 — To moja rzecz, kochane dziecko... nie kłopocz się o to wcale, ja wszędzie żyć potrafię... ja należę do tych, którym dobrze zawsze i wszędzie...
 — Któż więc pan jesteś?...
 — Mędrzec.
 Mędrzec?.. to znaczy uczony?...