Strona:Dom tajemniczy from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No36 p3 col2.jpg

 Perina odpowiedziała głośnym śmiechem.
 — Co?... wyśmiewasz się ze mnie?...
 — Ah!... panie Luc, wiem, co panu jestem winną, ażebym mogła sobie żartów z pana pozwalać!... odrzekła dziewczyna. Nie... nie, ja się wcale nie wyśmiewam z pana... ale pan sobie żartuje ze mnie...
 — Przysięgam ci, że nigdy w życiu poważniej nie mówiłem... Daję ci słowo szlacheckie, że pragnę cię poślubić...
 — Szaleństwo.
 — Szaleństwo?... Dla czego?...
 — Dla stu przyczyn...
 — Jakich?
 — Najprzód czyż pan żeni się kiedy ze swoją poddaną?
 — Czasami... Piękność jest świetnym herbem... czyż nie widziano królów poślubiających pasterki?
 — Bardzo wyjątkowo chyba.
 — Częściej, aniżeli ci się zdaje.
 — Pan masz lat szesnaście, a ja dwadzieścia.
 — Cóż to szkodzi?... Jeżeliby miłość zajmowała się takiemi pustemi szczegółami, nie byłaby miłością... Z resztą daleko lepiej, że jestem młody... dłużej cię będę kochał.
 — A cóżby powiedział pan baron, ojciec pański? Czy przypadkiem miałbyś pan jego zezwolenie w kieszeni?
 — Mój ojciec nie będzie nic o tem wiedział.
 — A!... więc to sekretne małżeństwo proponuje mi mi pan, panie Luc?
 — Zapewne... odpowiedział młody człowiek,