Strona:Dom tajemniczy from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No39 p2 col1.jpg

ninkę, połączył matkę i córkę w jednym serdecznym uścisku i przyczem twarz jego zajaśniała bezgranicznem uczuciem.
 — Kochana żono... kochana córko... szeptał, wy jesteście życiem mojem!... wy skarbem moim jedynym!...
 Czytelnicy poznali z łatwością zapewne w tym mężczyznie księcia Jakóba de Simeuse.
 — Dobra, kochana mateczko!... wołała Janina z dziecinną prawie żywością, dla czego tak późno powracasz... gdzieżeś była?...
 — W kościele, moja pieszczoszko... modliłam się za ciebie, odpowiedziała pani de Simeuse.
 — A czy nie przytrafiło ci się nic złego?
 — Nie.
 — Dla czegoś więc blada?
 Księżna spojrzała w lustro i sama się siebie przeraziła.
 — Nie wiem... rzekła pomieszana, ale to zapewne z zimna...
 — Nie jesteś przecie smutną, mateczko, i nie masz żadnego zmartwienia?
 — Nie, nie, moje dziecię.
 — W takim razie, mogę się cieszyć bez żadnego skrupułu... mateczko?...
 — Rzeczywiście masz rozpromienioną twarzyczkę.
 — O! bo gdybyś wiedziała, jaka ja jestem szczęśliwa, i jak cię niecierpliwie wyglądałam, żeby się z tobą podzielić mojem szczęściem!...
 — Mówże mi prędzej, co za szczęście cię spotyka!