Strona:Dom tajemniczy from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No39 p2 col2.jpg

 — Spotkały mnie aż dwa szczęścia...
 — Słucham cię, dzieweczko...
 — Przypominasz sobie, mamusiu, że to dzisiaj dzień moich urodzin, i że od kilku godzin zaczęłam rok dwudziesty pierwszy?
 — Czy sobie przypominam?... szepnęła księżna z głębokiem uczuciem.
 — Patrzajże, mateczko, patrzaj i podziwiaj. Oto co mi tatuś dał na uczczenie rozpoczęcia dwudziestego pierwszego roku.
 Powiedziawszy to, piękna dziewuszka wyjęła z tryumfem z za stanika przepyszny naszyjnik z pereł i zapięła go na szyi.
 — Jakże ci się to podoba, mateczko?... zapytała. Zachwycające, cudowne, nieprawda?...
 — Prześliczne, ale niekompletne.
 — Jakto niekompletne?...
 — Brak bransolety takiej samej jak naszyjnik.
 — Może bransoleta znajdzie się w roku przyszłym, tegoż co dzisiaj dnia i o tejże samej co dziś godzinie... powiedziała księżniczka, spoglądając z czarującym uśmiechem na ojca.
 — Zaraz się znajdzie, kochane dziecię... odrzekła księżna, rok czekać byłoby za długo...
 I księżna wyciągnęła szufladkę toalety, wyjęła pudełko pąsowe aksamitne, a z pudełka bransoletę, perły w której zupełnie takie były, jak w naszyjniku.
 Zapięła to prześliczne cacko na delikatną rączką córki, a ta chwyciła matkę za szyję i zaczęła okrywać pocałunkami.