Strona:Dom tajemniczy from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No41 p2 col1.jpg

 Widoczne wzruszenie pani de Simeuse nie uszło baczności barona.
 Przez głowę jego przebiegła myśl jasna a szybka, jak błyskawica, że nie znajdzie w matce panny sprzymierzeńca, ale owszem nieprzyjaciela zawziętego.
 Ponieważ kości zostały rzucone, ponieważ cofnąć się nie było sposobu, ciągnął zatem dalej:
 — Nie potępiaj mnie, książe, nie potępiaj mnie dostojna księżno, gdy wam zdradzę tajemnicę moję: Kocham pannę de Simeuse!...
 Książe poruszył się nerwowo.
 — Pan kochasz naszą Janinę, panie baronie? zawołał, gdy tymczasem pani de Simeuse głucho jęknęła:
 — Czy ja dobrze słyszałam?... czy ja dobrze zrozumiałam pana?...
 Baron de Kerjean skłonił się z uszanowaniem.
 — Doskonale pani mnie zrozumiała i usłyszała... odpowiedział. Kocham córkę pańską miłością gorącą, pełną uszanowania.
 — Ależ pan ją znasz zaledwie... wyszeptała pani de Simeuse... widziałeś ją raz jeden tylko... jakim sposobem możesz ją pan kochać?...
 — Czyż potrzeba dwa razy wpatrywać się w słońce, aby być olśnionym jego promieniami?... Odparł żywo Kerjean. Kocham pannę Janinę całą potęgą mojej duszy, całem uczuciem mojego serca i mam zaszczyt prosić o jej rękę.
 Powiedziawszy to, baron umilkł dyplomatycznie.
 Pan de Simeuse do najwyższego stopnia za-