Strona:Dom tajemniczy from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No43 p3 col3.jpg

tam słowo, uśmiechała się do przyszłości, którą uważała za najpewniejszą, brała od czasu do czasu w paluszki jedwabnisty papier i wpatrywała się w takowy z przyjemnością prawdziwą...
 Piękna dziewoja zerwała się na powitanie księżnej, a list starannie złożony za stanik schowała.
 — Jużeś się uwolniła, kochana mateczko... zapytała całując księżnę. Już sobie pan de Kerjean odjechał?
 — Tak, moje dziecię.
 — A ojciec?...
 — Wyjechał zaraz prawie po odjeździe barona...
 — Dla czegoś mnie, mateczko, nie uprzedziła byłabym zeszła do ciebie...
 — Wolałam przyjść tutaj... zdaje mi się, że tutaj w tym pokoiku, do którego nikt wejść niema prawa, będziemy odosobnione od reszty świata, będziemy mogły porozmawiać poważnie...
 — Mamy więc coś poważnego, kochana mateczko?... spytała Janina z uśmiechem.
 Księżna skinęła głową potakująco.
 — Naprawdę jest coś ważnego?... spytała znowu księżniczka.
 — Tak.
 — Ale spodziewam się, że nic smutnego przynajmniej?...
 Pani de Simeuse nie odpowiedziała na to.
 — Czy się mylę?... czy też mateczka ma mi zwiastować jakąś niedobra nowinę?...
 — Sama to zaraz osądzisz.