Strona:Dom tajemniczy from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No44 p4 col1.jpg

To mnie od odpowiedzialności osłoni. Zrozumiałeś pan?...
 — Doskonale.
 Luc Kerjean podziękował, jak przystało, a szwajcar zniknął za drzwiami biurowemi.
 Za chwilę mieszczuch, przechadzający się wolnym krokiem po podwórzu, zobaczył idącego ku sobie małego człowieczka, rzucającego do okoła ciekawe spojrzenia.
 Mały ten człowiek szedł z odkrytą głową, miał na rękach czarne płócienne rękawy, żeby jak można najdłużej zaoszczędzić sukno mundurowego ubrania.
 Baron zbliżył się doń i zaczepił temi słowy:
 — Moje uszanowanie panu Mikołajowi Barbet...
 — Ah!... to pan pragnął się widzieć ze mną, panie Dawid?... zapytał przybyły z pewnem ździwieniem.
 — Ja, szanowny panie.
 — Czemże mogę służyć panu?...
 — Chodź pan trochę w tę stronę, powiedział Kerjean, biorąc pod rękę swojego interlokutora, ażeby go poprowadzić w głąb podwórza, gdzie nikogo nie było.
 Pewny, że ich tu nikt nie będzie szpiegował, nachylił się do urzędnika policyi i szepnął mu do ucha:
 — Pan de Sartines przyjmował przed godziną wielkiego pana, który się książe de Simeuse nazywa. Potrzebuję wiedzieć koniecznie natych-