Strona:Dom tajemniczy from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No47 p4 col3.jpg

sobą po cichu, groźne septy coraz się bardziej wzmagały.
 Bandyci, zebrani w szynkowni, uważali tabaczkowy garnitur za zniewagę dla ich łachmanów i coraz głośniej jęli się domagać, aby wyrzucono nowo przybyłego, jako za kosztownie ubranego.
 — Każ być cicho tym łotrom!... powiedział Luc, bo ich gadanie zaczyna mnie niecierpliwić.
 Porucznik Bandrille wstał z ławki i głosem donośnym zakomenderował:
 — Milczeć tam!... Nie widzicie, dodał, że pan należy do towarzystwa?... Jeżeli jeden z was pozwoli sobie mówić głośno, uszy jego zapoznają się z Perszeronką...
 Natychmiast nastało milczenie, a Bandrille dodał z uśmiechem zadowolenia, zwracając się do barona:
 — Perszeronka, to ostrze mojej szpady... oni wiedzą, co ona warta...
 — Że jesteś dzielnym porucznikiem... odpowiedział Luc, o tem nikt nie wątpi.
 Wziął stołek i usiadł naprzeciw osobistości, którą nazywał porucznikiem...
 — Teraz... powiedział, porozmawiajmy...
 — Pan mnie potrzebuje?... zapytał Bandrille.
 — Tak.
 — Tej nocy?
 — Teraz... natychmiast.
 — Jestem gotów...