Strona:Dom tajemniczy from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1891 No50 p3 col1.jpg

ręczę za to. Gdyby najwyżej losy mnie postawiły, nie dostanę zawrotu głowy.
 — Jak się nazywasz?...
 — Carmen.
 — A więc Carmeno, pozwolisz mi czytać w twojej duszy?..
 — Życzę sobie nawet tego.
 — A więc będziesz mi odpowiadać z zupełną szczerością?...
 — Jak odpowiadałabym przed Bogiem, w godzinie sądu ostatecznego...
 — Posiadasz żądzę władzy i złota?...
 — Chcę być pierwszą, albo umrzeć... pragnę posiadać wszystkie rozkosze, i przepych, i dumę życia... albo nie żyć...
 — A dla okupienia tych rozkoszy i tych bogactw, cóżbyś ofiarowała?...
 — Cóż ja mogę ofiarować, albo raczej czego ja odmówić mogę?... Czyś jest dyabłem w ludzkiej postaci i przychodzisz proponować układ o moję duszę?... Widzisz, że się nie boję!... Gdzie jest pergamin... gdzie jest pióro?... Daj!... podpiszę się bez wahania!...
 — Nie jestem wcale dyabłem.
 — Tem gorzej!...
 — Jestem prostym szlachcicem, ale władza moja dorównywa bodaj szatańskiej.
 — Mówię zatem jak do szatana: — Czego chcesz odemnie?... — Mojego ciała, czy duszy?...
 — Twoje ciało, twoja dusza, twoja wola... wszystko mi jest potrzebne.
 — Bierz to wszystko — ja już nie należę do